वेलांटी

पीत केशरी पातळ चोळी हिरवी अंगात
नेसुनिया आपलेच हसू आलीस दारात

स्वागताचे तुझ्या शब्द जन्मोजन्मी घोकलेले
भाग्य-उजरीच्या वेळी कोसळोनी मौनी झाले

जुळविता तुझ्या डोळां अक्षरे मी आयुष्याची
उरे वेलांटीच अंती तुझ्या वक्र भिवयीची

पण उभी का तू अशी? सोड दाराची चौक्ट
तुझ्या ओठांच्या रेषांशी माझी अडली ना वाट!

वाट अडू दे अशीच रात्र इथेच पडू दे
तुझ्या देहाच्या दिव्याशी तम गहिरे होऊ दे, माझी सावली सरु दे