श्रावणातले ऊन रेशमी
आकाशाला बांधून ठेवी
घट्ट धरेशी
सह्याद्रीच्या गळ्यात पडती
श्रावणतल्या सरी सराईत
ओलेत्याने
आणि ओणव्या माळालाही
हंबरणारा अवखळ वारा
ढुशी मारतो भलत्या जागी
अडचणीतल्या पाऊलवाटा
अंग चोरुनी हळूच पळती
माझ्या जवळून
मजला टाळून
- ब्रम्ह जाहले धरणीला वश
अशा प्रसंगी
आत कुठेसे
मला टोचते मातीचे यश
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
पोस्ट्स
५ टिप्पण्या:
Nice! Thanks Kshipra!
शांता शेळके यांच्या बरसात आणि सहजखूण साठी माझ्याकडून धन्यवाद
सध्या जरा हाताशी वेळ आहे त्यामुळे आवडत्या कवितांसाठी वेळ मिळतो आहे.
Ur taste of poems is also very good.
कवितांची निवड फार चांगली आहे
टिप्पणी पोस्ट करा