शून्य मनाच्या घुमटांत - बालकवी

शून्य मनाच्या घुमटांत कसलें तरि घुमतें गीत; अर्थ कळेना कसलाही, विश्रांती परि त्या नाहीं; वारा वाही, निर्झर गाई, मर्मर होई. परि त्याचे भीषण भूत घोंघावत फिरतें येथ. दिव्यरूपिणी सृष्टी जरी भीषण रूपा एथ धरी; जग सगळे भीषण होतें नांदाया मग ये येथें; न कळे असला, घुमट बनविला, कुणीं कशाला?--

सर्सर सर्सर वाजे… - आरती प्रभू

सर्सर सर्सर वाजे…
पत्ताच पत्ताच नाही;

वाऱ्याशी निरोप आला:
आत्ताच आत्ताच नाही

टप्पोर टप्पोर कळ्या
विलग झाल्यात काही;
नुस्ताच हलून वारा
सुगंध हलत नाही

झंझन झंझन झाले,
पाखरू उडत गेले;
उलट उलट झाड
तळ्यांत बुडत गेले

झर्झर झर्झर गेली
घाईत घाईत कोण?
गवतपातींत सर
उन्हांत पाडीत सोनं 

थर्थर थर्थर शुभ्र
झाडून उदास पंख,
तळ्याशी अनाम पक्षी
झालेला निव्वळशंख

वेलीत फुल मिटताना - शांता शेळके

वेलीत फुल मिटताना, दूरच्या निळ्या रेषेशी, घन गर्द मेघ उठताना, मज चाहूल देते काही

पाऊस फिका पडताना, निःशब्द हिरवळीवरती, पाकळी मुकी झडताना, मज विकल करी ते काही पाण्यात किरण विरताना, काळाच्या छाया मधुनी, काळोख अधिक भरताना, मज घेरीत येते काही वाऱ्यास धुके शिवताना, भिजलेल्या गालावरती, पापणी श्रांत लवताना, मी विसरू बघते काही