शुक्रवार, ३० मार्च, २००७

निवडंगांच्या शीर्ण फुलांचे - इंदिरा संत

निवडुंगाच्या शीर्ण फ़ुलांचे
झुबे लालसर ल्यावे कानी,
जरा शिरावे पदर खोवुनी
करवन्दीच्या जाळिमधुनी.
शीळ खोल ये तळरानातून
भण भण वारा चढणीवरचा,
गालापाशी झिळमिळ लाडिक,
स्वाद जिभेवर आंबट कच्चा.
नव्हती जाणिव आणि कुणाची,
नव्हते स्वप्नही कुणी असावे,
डोंगर चढणीवरी एकटे
किती फिरावे,उभे रहावे.
पुन्हा कधी न का मिळायचे ते,
ते माझेपण, आपले आपण,
झुरते तनमन त्याच्यासाठि
उरते पदरी तिच आठवण,
निवडुंगाच्या शीर्ण फ़ुलांची,
टपोर हिरव्या करवंदाची...

३ टिप्पण्या:

Unknown म्हणाले...

खूप आवडलेली कविता..
डोंगरटेकड्या, तळरानातल्या त्या भणाण वार्याबरोबरच
अनेक अंगांनी स्वतःची स्वतःला आठवण करुन देणारी!!

Sunetra deshmukh म्हणाले...

Khoop sunder.....std 7th la hoti

varsha म्हणाले...

बालपणीची कविता... अजूनही आवडते,स्वत:ला शोधणारी, ते माझेपण...आपले आपण.