गुरुवार, २९ जानेवारी, २००९

जालियनवाला बाग - कुसुमाग्रज

रक्ताचे नच ओघळ सुकले अजुनि क्रुसावरचे
विरले ना ध्वनि तुझ्या प्रेषिता, अजुनी शब्दांचे

मंगल तव गीतांचा होतो मंदिरात घोष-
"प्रेम, शांती अन् क्षमा यामधे वसतो परमेश !"

आणि आज हे तुझ्या पताका ज्यांच्या हातात
निःशस्त्रांच्या रक्तामांसामधे नाहतात

मर्दांच्या बंदुका उडाल्या मुलाबायकात
जगजेत्यांच्या प्रराक्रमाची स्फूर्तिप्रद रीत !

पाचोळ्यापरि पडली पाहुन प्रेतांची रास
नयन झाकले असशिल देवा, तूं अपुले खास;

असेल ही वा सैतानाची प्रभूवरी मात
एक जखम अन् नवीन येशू, तुझ्या काळजांत !

५ टिप्पण्या:

Unknown म्हणाले...

kupach chhan aahai kavita

Prashant म्हणाले...

भावनिक प्रश्न आहे.

येशूच्या भक्तांचे काय मत आहे या कवितेवर?
प्रभुच्या काळजातली जखम ओळखणार की पापाचे करविते प्रभूचे दास नाहीच म्हणून सांगणार?

कठीण प्रश्न आहे, पण इतर भाविकांना सुद्धा मत स्पष्टपणे सांगणे महत्वाचे आहे. यातच प्रभूच्या शिकवणीची परिक्षा आहे.

Padmakar (पद्माकर) म्हणाले...

प्रेम, धन्यवाद.
प्रशांत, आमेन!

Unknown म्हणाले...

जालियनवाला बाग कवितेचे कवी

Unknown म्हणाले...

कवी कुसमाग्रज