गुरुवार, १९ जुलै, २००७

संथ निळे हे पाणी - मंगेश पाडगांवकर

संथ निळे हे पाणी
वर शुक्राचा तारा
कुरळ्या लहंरीमधुनी
शिळ घालतो वारा

दुर कमान पुलाची
एकलीच अंधारी
थरथरत्या पाण्याला
कसले गुपीत विचारी

भरुन काजव्याने हा
चमके पिंपळ सारा
स्तिमीत होऊनी तेथे
अवचित थबके वारा
किरकीर रात किड्यांची
निरवतेस किनारी
ओढ लागुनी छाया
थरथरते अंधारी
मध्येच क्षितीजावरुनी
विज लकाकुन जाई
अन ध्यानस्थ गिरी ही
उघडुनी लोचन पाही
हळुच चांदने ओले
थिबके पाणावरुनी
कसला क्षन सोनेरी
उमले प्राणामधुनी

संथ निळे हे पाणी
वर शुक्राचा तारा
दरवळला गंधाने
मओनाचा गाभारा

२ टिप्पण्या:

Abhimanyu म्हणाले...

तुमचा ब्लॉग खूपच छान आहे...फार आवडला ...तुमाला आजुन ल्हीवायला पाहिजे...तुमच कविता फार छान आहे..हीसाईटपहा तुम्ही http://quillpad.in/marathi/ हेचणा तुमाला आजुन मदाद वाहील...

aanandyatri म्हणाले...

kavita khup khup chan aahe....ameya date chya aavajat hi me pratham ikali hoti....tevha pasun lyrics shdhanyacha prayatna kela .... must se thanks to u for all these wonderful postings